Ebru Gündeş - Cennet

Hani fani bu hayat ümit bağlayamam
Olmadı diye oturup ağlayamam
Gönlü geniş olan sükutu öğrensin
Sevgimi yok yere ele bağlayamam
Gelir mi diye hayallere sığınamam
Kemale eren kendinden versin

Sevdim, kaç kere bilemem
Yaşadım, yok inkar edemem
Bıktım, senle baş edemem ben
Zaman öyle de geçiyor
Hayat böyle de bitiyor
Ama umudum cennetten

Ben dalkavuk olanı hizaya getiremem
Sorma bana, ben görünmezi göremem
Merak eden kendine yönelsin
Boş yere kimseyi oyalayıp üzemem
Geçici şeylere heves edip üzülemem
Fikrim hevesimi alt etsin

Bildim lakin söyleyemem
Gördüm ama izah edemem
Dünya, senle baş edemem ben
Zaman öyle de geçecek
Hayat böyle de bitecek
E bitsin, umudum cennetten

Ben gözü görmeyene resim gösteremem
Değerimi bilmeze değer öğretemem
O önce haddini öğrensin
Biten sevgiye imrenip özenemem
Boş sözü duyup düstur edinemem
Eden, kendine ah etsin

Sevdim, kaç kere bilemem
Yaşadım, yok inkar edemem
Bıktım, senle baş edemem ben
Zaman öyle de geçiyor
Hayat böyle de bitiyor
Ama umudum cennetten

Bildim lakin söyleyemem
Gördüm ama izah edemem
Dünya senle baş edemem ben
Zaman öyle de geçecek
Hayat böyle de bitecek
E bitsin, umudum cennetten

Sevdim, kaç kere bilemem
Yaşadım, yok inkar edemem
Bıktım, senle baş edemem ben
Zaman öyle de geçiyor
Hayat böyle de bitiyor
Ama umudum cennetten

Sevdim